EU publiceert definitieve Verordening ‘Packaging and Packaging Waste Regulation’ PPWR
Dit is een premiumartikel. Premiumartikelen maken deel uit van het Normec Foodcare Kenniscentrum abonnement. Alle kennis en ervaring vanuit elke expertise komt samen in de Kennisbank. Je vindt hier alle relevante informatie over diverse productgroepen en wetgeving. Benieuwd? Lees wat het Normec Foodcare Kenniscentrum jou kan bieden.
De Europese Unie heeft op 22 januari 2025 de definitieve tekst van de Verordening (EU) 2025/40 inzake verpakkingen en verpakkingsafval (PPWR) gepubliceerd. Deze verordening, die op 11 februari 2025 in werking is getreden, vormt een cruciaal onderdeel van de Europese strategie voor een circulaire economie. De regels zijn erop gericht de milieu-impact van verpakkingen te beperken, hergebruik en recycling te bevorderen en de hoeveelheid afval terug te dringen.
Deze verordening wijzigt de Verordening (EU) 2019/2010 van markttoezicht en conformiteit en de SUP-richtlijn (EU) 2019/904 en trekt de verpakkingen-richtlijn 94/62/EG in.
Met de PPWR stelt de EU ambitieuze reductiedoelen vast. Tegen 2030 moet de hoeveelheid verpakkingsafval per inwoner met 5% zijn verminderd, gevolgd door 10% in 2035 en 15% in 2040. Daarnaast stimuleert de verordening het gebruik van gerecycled materiaal. Voor kunststofverpakkingen worden minimumeisen vastgesteld voor het percentage gerecycled materiaal, afhankelijk van het type en de toepassing.
Een belangrijke maatregel binnen de verordening is de harmonisatie van etiketteringsregels. Er komen uniforme labels voor afvalscheiding, zodat consumenten eenvoudig kunnen zien hoe verpakkingsmaterialen correct moeten worden gescheiden en verwerkt. Daarnaast worden producenten geconfronteerd met strengere ontwerpvereisten: verpakkingen moeten herbruikbaar of recyclebaar zijn en mogen geen overbodige materialen of schadelijke stoffen bevatten.
De PPWR legt extra verantwoordelijkheid bij producenten. Zij worden verplicht de kosten te dragen voor het beheer van het verpakkingsafval dat zij op de markt brengen. Dit omvat niet alleen de inzameling en verwerking, maar ook bewustmakingscampagnes om consumenten te stimuleren afval op de juiste manier te scheiden.
De PPWR speelt een sleutelrol in de verwezenlijking van de doelstellingen van de Europese Green Deal. Naast het verminderen van afval en het stimuleren van een circulaire economie, dragen de maatregelen bij aan een verlaging van de CO₂-uitstoot en een verminderde afhankelijkheid van primaire grondstoffen. Met de publicatie van de definitieve tekst kunnen lidstaten, bedrijven en andere belanghebbenden zich voorbereiden op de implementatie van de nieuwe regels.
De PPWR-Verordening stelt doelstellingen vast. Hierbij een beknopte samenvatting, echter gelden er verschillende uitzonderingen. Hiervoor is het raadzaam de verordening door te nemen. Let op: de Europese lidstaten zullen hier hun eigen invulling nog aan geven met specifieke maatregelen. Aan hoofdoelen zoals percentages welke gesteld worden, kunnen lidstaten niks wijzigen.
Het beperken of verbieden van het gebruik van bepaalde gevaarlijke stoffen in verpakkingen om de veiligheid van recyclingprocessen en de gezondheid van consumenten te waarborgen. Materialen mogen niet meer dan 100mg/kg van de stoffen lood, cadmium, kwik en zeswaardig chroom bevatten. Het PPWR verbiedt verpakkingen die met levensmiddelen in contact komen om PFAS te bevatten of boven de vastgestelde drempels komen. Bedrijven moeten met technische documentatie aantonen dat de verpakking voldoet aan de regels voor zware metalen en PFAS. De vereisten voor deze documentatie staan in bijlage VII van de verordening.
Tegen 2030 moeten alle verpakkingen op de EU-markt economisch rendabel recycleerbaar zijn. Verpakkingen worden ingedeeld op basis van een recyclingscore vanuit de Design for Recycling-richtlijnen (DfR). Jouw verpakking wordt op basis van deze richtlijnen een score van A-E toegekend. Tegen 2030 zal de verpakking een recyclingscore moeten hebben van A-C om te voldoen aan de nieuwe normen. Tegen 2038 zal dit A-B zijn. Bijlage 6 beschrijft hoe men overeenstemming met artikel 6 moet aantonen door middel van technische documentatie.
De eisen uit artikel 6 gelden niet voor:
Het vaststellen van minimale percentages gerecycleerd materiaal in nieuwe plastic verpakkingen, met stapsgewijze verhogingen tegen 2030 en 2040. Vanaf 2030 moeten kunststofverpakkingen gemiddeld de volgende percentages post-consumer recyclaat (PCR) bevatten:
Contactgevoelige verpakkingen
Niet contactgevoelig
Plastic flessen voor eenmalig gebruik
Ten laatste op 31 december 2026 wordt de berekening gepubliceerd van de percentages gerecycled content in de verpakkingen en hoe verificatie plaats moet vinden.
Binnen drie jaar na publicatie van de verordening wordt de technologische vooruitgang beoordeeld en de milieuprestaties van biogebaseerde kunststoffen. Daarna volgt een beslissing of er duurzaamheidscriteria en doelstellingen voor deze verpakkingen worden vastgesteld.
Binnen 36 maanden na de inwerkingtreding van de verordening moeten verpakkingen van biologisch afbreekbare kunststofpolymeren en andere biologisch afbreekbare materialen geschikt zijn voor materiaalrecycling volgens artikel 6, zonder de recyclebaarheid van andere afvalstromen te beïnvloeden. Daarnaast moeten verpakkingen en stickeretiketten op groenten en fruit binnen dezelfde termijn voldoen aan de norm voor compostering (momenteel EN 13428). De naleving van artikel 9 moet worden aangetoond met technische documentatie volgens bijlage VII.
Per 1 januari 2030 moeten alle verpakkingen uit het minimaal mogelijke volume en gewicht zodanig dat de functionaliteit niet wordt benadeeld. Voor dit artikel gelden enkele uitzonderingen en er gelden ook prestatiecriteria om het optimum van minimaal gewicht en volume aan te toetsen.
Het verhogen van het aandeel herbruikbare verpakkingen op de markt, met specifieke streefcijfers voor verschillende sectoren en productcategorieën. Er geldt al een aantal eisen per 11 februari 2025. De naleving van artikel 9 moet worden aangetoond met technische documentatie volgens bijlage VII.
De PPWR is van toepassing op alle verpakkingen, terwijl de SUP-richtlijn specifiek betrekking heeft op kunststof wegwerpverpakkingen. Beide regelgevingen hebben een vergelijkbare doelstelling: het minimaliseren van verpakkingsafval en het bevorderen van hergebruik en recycling waar afval niet te vermijden is. De SUP-richtlijn is in 2021 van kracht geworden en wordt sindsdien gefaseerd ingevoerd door de lidstaten. Uiteindelijk zullen beide wetten naast elkaar bestaan, waardoor producenten en importeurs van verpakte producten aan beide regelgeving moeten voldoen.
