Foodtrust

Is jouw product wel echt afkomstig uit Nederland, Frankrijk of een gewenst ander land? Hier wordt regelmatig mee gerommeld. Zo toonde in 2018 de DGCCRF in Frankrijk al aan dat met de vermelding van de herkomst van groente en fruit flink is gerommeld. De berichten over fraude met voedingsmiddelen blijven het nieuws ook regelmatig halen. Veel berichten gaan over foutieve herkomst vermelding. Dit houdt in dat het product volgens het etiket uit een bepaald land komt, maar de traceer informatie laat een andere herkomst zien. Is het verplicht? In enkele Europese landen, zoals Frankrijk, is het verplicht om de herkomst te vermelden op veel producten. Dit wordt zeer waarschijnlijk op korte termijn uitgebreid in de wetgeving doordat regels over herkomst vermelding en de verplichting hiervan worden uitgebreid (tip: houdt Verordening 1169/2011 in de gaten!). Bij rundvlees zijn deze regels al jaren van toepassing (Verordening 1760/2000). Net zoals dat er voor andere vleessoorten regels bestaan omtrent herkomst (Verordening 1337/2013). Voor veel consumenten is de nationale of regionale herkomst belangrijk. Doordat zichtbaar is waar producten vandaan komen, kan de consument een bewustere keuze maken. Zo liggen in Frankrijk inmiddels supermarkten vol met producten met het label ‘uit Frankrijk’. Als producent is het

Door voedselschandalen wordt transparantie in de voedingsmiddelenketen steeds belangrijker. Ook consumenten letten steeds meer op de herkomst van producten die zij in de supermarkt kopen. Door deze ontwikkelingen hebben de grote retailers in Nederland samen met IFS de IFS PIA standaard ontwikkeld die inzicht geeft in de transparantie van een bedrijf. Waarom de IFS PIA norm? Sinds april 2019 is de IFS PIA norm beschikbaar. IFS heeft deze standaard ontwikkeld met 2 doelen om de wensen ten aanzien van fraude en integriteit van grote retailers samen te brengen. Ook willen zij producenten toegevoegde waarden bieden door in te gaan op brede integriteitsrisico’s. IFS wil de risico’s van moedwillige misleiding en fraude met producten beperken. De wijze van transparantie en borging van fraude en integriteitsrisico’s binnen een bedrijf worden specifiek gecontroleerd. De norm is erop gericht het vertrouwen tussen producent en klant te vergroten. Beide partijen kunnen bepalen in welke mate zij willen voldoen aan deze standaard. Product en klant maken hierover afspraken. De inhoud De IFS PIA norm is ingedeeld in 7 hoofdstukken: management betrokkenheid en bedrijfscultuur toeleveringsketen en onderaannemers claims en certificaten risicobeheer van product- en procesintegriteit traceerbaarheid en partijbalans productintegriteit managementsysteem financiële aspecten Met deze hoofdstukken wordt ernaar

In de vorige blog gingen we dieper in op wat voedselfraude is en wat je er als bedrijf aan kan doen. Deze keer gaan we in op de eindeloze mogelijkheden in de wereld van voedselfraude.  Sinds 2018 bevatten alle GFSI-standaarden voor kwaliteitssystemen eisen omtrent beheersing en voorkomen van voedselfraude. Dat houdt in dat veel bedrijven die voedingsmiddelen produceren zich moeten verdiepen in de risico’s op voedselfraude en de mogelijke beheersing hierbij. Producenten, afnemers en consumenten staan er vaak niet bij stil wat er allemaal gemanipuleerd kan worden. Een paar voorbeelden: het kleuren van groentes om ze er vers uit te laten zien, claimen dat er dure of specifieke grondstoffen zijn gebruikt bij de productie terwijl er aroma toegepast wordt of het claimen van een specifieke origine welke het product helemaal niet heeft (bijvoorbeeld biologisch, scharrel of UTZ). Allemaal waarde vermeerderende eigenschappen voor uiteindelijk gebakken lucht. De teamleden van FoodTrust zijn in de huid van de fraudeur gekropen om onze collega’s te laten verbazen wat er bij een “simpele” taart al kan gebeuren. We bakten twee taarten en sjoemelden met wat ingrediënten. Is mijn gebakje zelfs niet meer veilig? Bijna alle taarten hebben een basis van bloem, eieren, suiker, boter en/of

Sinds 2018 bevatten alle GFSI-standaarden voor kwaliteitssystemen eisen omtrent beheersing en voorkomen van voedselfraude. Dat houdt in dat veel bedrijven die voedingsmiddelen produceren zich moeten verdiepen in de risico’s op voedselfraude en de mogelijke beheersing hierbij. Voor velen is voedselfraude een nieuw onderwerp en is het een uitdaging de beste aanpak te bedenken. Wat is voedselfraude? De definitie van voedselfraude die GFSI stelt is: kwetsbaarheid van voedselfraude, gevoeligheid voor of blootstelling aan een voedselfrauderisico, dat wordt beschouwd als een hiaat of tekortkoming die de gezondheid van de consument in gevaar zou kunnen brengen als deze niet wordt aangepakt. Oftewel een collectieve term voor alle soorten toepassingen van voedselfraude zoals opzettelijke vervanging, niet vermelde toevoegingen, knoeien met producten of verkeerde voorstelling (bijvoorbeeld een merk namaken of verkeerde informatie op het etiket) van voedingsmiddelen, ingrediënten of verpakkingen. Dit alles voor economisch gewin wat uiteindelijk de gezondheid van de consument negatief kan beïnvloeden. Voedselfraude is niet van vandaag of gisteren, maar kwam eerder al voor. Denk bijvoorbeeld aan het aanlengen van wijn of het verdoezelen van slechtere kwaliteiten van producten. In 2018 zijn vele voedselfraudezaken aan het licht gekomen, zoals onwettelijk gebruik van sulfiet in gehakt door meerdere slagers, Spaanse rosé welke werd